Wiadomości

Czy koniec LIBOR-u oznacza kres kredytów walutowych jakie znamy? Komentarz eksperta

2019-07-11, Autor: maj, źródło: materiały prasowe

Financial Conduct Authority, podjął decyzję by do końca 2021 roku zakończyć to, co znamy jako LIBOR, a w jego miejsce, zależnie od kraju i waluty, będą wprowadzone inne punkty odniesienia dla kosztów udzielanych kredytów. Co to oznacza dla przyszłości kredytów walutowych? Zapraszamy do zapoznania się z komentarzem eksperta, dr Bartłomieja Gabrysia z Uniwersytetu Ekonomicznego w Katowicach.

Reklama

- Dla większości z nas, bo nie każdy z nas zawodowo związany jest z bankowością, pierwszy kontakt z LIBOR-em nastąpił z chwilą starania się o kredyt walutowy, gdzie informacja o wysokości oprocentowania została oparta właśnie o wskazanie wynikające z LIBOR-u (najczęściej indeksowane w wersji 3M) powiększonej o wartość marży instytucji, która tego kredytu udziela. Mówiąc więc najprościej, LIBOR (cena po jakiej londyńskie banki deklarują udzielać sobie wzajemnie pożyczek) dla większości z nas przybliża koszt pozyskania środków finansowych na określone zamierzenie wyrażone w określonej walucie.

W latach osiemdziesiątych stał się on znaczącym, często głównym punktem odniesienia kosztu pozyskania środków odnoszącym się do walut światowych (dolara, jena, franka, funta czy euro, a także do końca marca 2013 roku dla dolara australijskiego, dolara nowozelandzkiego, dolara kanadyjskiego, korony szwedzkiej i korony duńskiej). Okazało się jednak, że jest on w dużej mierze podatny na manipulacje ze strony instytucji bankowych biorących udział w panelach stanowiących podstawę dla jego wyznaczania i choć podejmowano próby jego uwiarygodnienia, ostatecznie podjęta została decyzja o jego likwidacji w tej postaci, jaką znamy.

Zobacz także

Financial Conduct Authority, podjął decyzję by do końca 2021 roku zakończyć to, co znamy jako LIBOR, a w jego miejsce, zależnie od kraju i waluty, będą wprowadzone inne punkty odniesienia dla kosztów udzielanych kredytów.

Dla funta ma to być SONIA, dla jena TONAR, a dla franka SARON – zresztą już funkcjonujący. Punktem odniesienia dla dolara ma być SOFR. Co do zasady zaletą nowych rozwiązań ma być ich oparcie na rzeczywistych transakcjach wymiany między instytucjami bankowymi, a nie jak to było do tej, na transakcjach deklarowanych – stąd znaczące ograniczenie możliwości manipulacji i większa przejrzystość rynku.

Dla instytucji rynków finansowych oznacza to zmianę co do ustalenia punktu referencyjnego, choć wydaje się to mieć zaletę realnego ich oparcia na platformach obejmujących faktyczne transakcje, a nie teoretycznie możliwe do zaakceptowania, jak to miało miejsce w przypadku LIBOR. Dla osób posiadających zobowiązania w obcej walucie oznacza to konieczność zmiany obowiązującej ich umowy (jeśli wcześniejsze nie zakładały zmiany możliwości kwotowania w oparciu o inny wskaźnik i o ile nie był to element zmienny zawarty np. w regulaminie udzielania kredytów).

Co do zmiany wysokości samych rat, nie spodziewałbym się dramatycznych ruchów wynikających jedynie z przyjęcia innego punktu referencyjnego, choć może się okazać, że dynamika rynku finansowego przyniesie w krótkim okresie również zmiany po stronie kosztów kredytu (raczej w stronę ich podniesienia, zwłaszcza w przypadku franka).

Zakończenie funkcjonowania LIBOR-u, oznacza również określone konsekwencje dla polskich punktów odniesienia. Dla WIBOR-u (czyli naszego, polskiego odpowiednika LIBORu) konsekwencje nie będą dramatyczne. Obecnie spółka, która zajmuje się stawkami referencyjnymi, przechodzi proces zmian i podejmuje próby stania się ich administratorem w zgodzie z prawem europejskim. O ile liczba instytucji biorących udział w panelu pozostanie odpowiednia, mam na myśli ich wielkość rynkową oraz wolumen zawieranych transakcji (dziś to 10 banków spełniających te kryteria), to pozostanie on dalej obowiązującą stawką referencyjną dla kredytów w polskiej walucie - wyjaśnia Dr Bartłomiej J.Gabryś z Katedry Przedsiębiorczości Uniwersytetu Ekonomicznego w Katowicach.

Oceń publikację: + 1 + 5 - 1 - 0