Wiadomości

Hutnictwo w Europie potrzebuje wsparcia dla „zielonej stali”. Inaczej podrożeje nawet o 100 procent

2020-03-06, Autor: Tomasz Raudner

(Fot. eurofer.org)
Według stowarzyszenia Eurofer stal potrzebuje zielonego rynku

Unia Europejska promując ideę Zielonego Ładu nie powinna się skupiać tylko na redukcji emisji CO2 samej w sobie, ale też brać pod uwagę ślad węglowy produktów importowanych, bo inaczej będzie to zielony ład tylko z nazwy – do takiego wniosku dochodzi Eurofel – Europejskie Stowarzyszenie Stali.

Reklama

Komentarz do unijnej ustawy klimatycznej wdrażającej zasady Zielonego Ładu zamieścił Axel Eggert, dyrektor generalny Eurofer.

Hutnictwo potrzebuje wsparcia

Podkreśla, że sektor stalowy poczynił znaczne postępy w swoich wysiłkach na rzecz ograniczenia emisji, ale potrzebuje odpowiednich ram, aby osiągnąć ambicje określone w planach UE.

Zobacz także

- Europejski przemysł stalowy ma ambicję zmniejszenia emisji o 30% do 2030 r. w porównaniu z dzisiejszymi poziomami - oprócz redukcji osiągniętych od 1990 r. - i o 80-95% do 2050 r. Aby osiągnąć te redukcje, potrzebujemy wszystkich elementów układanki na miejscu – twierdzi Axel Eggert.

- Oznacza to wsparcie badań i rozwoju, dostęp do finansowania, wystarczające i konkurencyjne dostawy przystępnej cenowo energii neutralnej pod względem emisji CO2, tworzenie rynków dla zielonej stali oraz równe szanse dla mniej ambitnych globalnych konkurentów.

UE musi wykazać skuteczność w powstrzymywaniu zmian klimatu

Dyrektor stowarzyszenia zauważa, że UE odpowiada za 10% globalnej emisji gazów cieplarnianych. Oznacza to, że UE może poprowadzić opłatę wyłącznie w kierunku ograniczenia emisji - nie może sama powstrzymać zmian klimatu - i UE musi wykazać, że jej polityka działa, jeżeli inne regiony świata mają podążać za nią.

- UE musi spojrzeć głębiej, nie skupiać się tylko na emisjach w Unii samych w sobie, ale też uwzględniać CO2 wchodzące w skład produktów i usług wprowadzanych na rynek UE – proponowuje Axel Eggert.

Ekologiczny tylko z nazwy

Takie spojrzenie może doprowadzić do ciekawego wniosku. Dyrektor posiłkuje się tu przykładem stali.

- Przemysł stalowy w UE zmniejszył produkcję metalu o 14% od 2005 r. Od tego czasu jednak udział importu w rynku wzrósł o 80%. Import ten ma średnio znacznie większy ślad CO2 niż stal wyprodukowana w UE. Efekt netto polityk klimatycznych, które uwzględniają tylko CO2 emitowany w UE, a nie uwzględniony w samych produktach, może być ekologiczny tylko z nazwy.

Zielona stan będzie droższa o 35 - 100 proc.

Europejski przemysł stalowy zatrudnia bezpośrednio 330 000 osób, a dalsze 2,4 miliona pośrednio polega na tym sektorze. Ta siła robocza spadła o 25% od 2008 r. Badania pokazują, że „zielona”, oparta na dwutlenku węgla stal, którą producenci europejscy mogliby stworzyć, mogłaby kosztować o 35–100% więcej w porównaniu do produktów importowanych wytwarzanych przy użyciu obecnych technologii.

- Oznacza to, że musi istnieć rynek zielonej stali - i środek zapewniający, że produkty te będą konkurencyjne w stosunku do importu powodującego duże emisje dwutlenku węgla, a także na rynkach światowych - twierdzi Eggert.

- Przemysł stalowy w UE stale rozwija nowe rodzaje stali, które prowadzą do ogromnego wzrostu wydajności w zastosowaniach wymagających dużej ilości stali, takich jak wiatraki, turbiny energetyczne lub pojazdy drogowe. Wspiera zaawansowane stale i czystsze sposoby ich produkcji, przez co pokazuje Europie, że poważnie traktuje zmiany klimatu – dodaje dyrektor Eggert.

Eggert konkluduje: - Wdrożenie praktycznych środków, które faktycznie doprowadzą do ograniczenia globalnej emisji w nadchodzących dziesięcioleciach, określi sukces zobowiązania UE do ograniczenia emisji przy jednoczesnym zachowaniu miejsc pracy, dobrobytu i bazy przemysłowej.